Ka qenë ni drejtor, ni burrë shumë i keq, burrë shumë i keq, drejtor i konviktit të shkollave të mesme. Në qoftëse nuk gabohem e ka pasë emrin Qamil, s’po ia përmendi mbiemrin. Më vjen keq, megjithëse atij s’i ka ardhë keq me u marrë edhe me fmi, se unë kam qenë fmi. E kanë marrë vesh që, përmes shkrimit të fletorës e tjera e tjera, e kanë marrë vesh që unë e kom shkru [parullën]. Më ka thirrë në zyrën e vet, dy UDB-ashë aty, gjë që nuk e dija as që janë UDB-ashë edhe më ka thanë, ‘A po ma shkrun ni konkurs? Se kam… e m’u ka prishë maqina e shkrimit’. E unë u bona naiv, ai diktonte une shkruja. Atë letër gjatë hetimeve, vite ma vonë në burg të Prishtinës, ma kanë qit’ UDB-ja përpara që kisha shkru me dorë temën. Kom shkru letër, kjo letra osht’ … e kemi qit’ në menzë, na lanë pa mëngjes për shkak të disa problemeve aty. […] Kur jom ra në burg në vitin ‘75 m’i kanë qit’ përpara. Domethonë, pasojë e dekonspirimit nga drejtori i konviktit të shkollave të mesme.