Një rast kur ndodhën ngjarjet e ‘81-shit tash u dha urdhni që edhe në ‘Karvan të Fshatit’ me dhonë një kangë serbe në gjuhën serbe. ‘Po, ani’, thashë, ‘por unë përgjegjësinë për kangën serbisht nuk e marr, s’e njoh atë fushë edhe çka të m’japin e qes, vet nuk e zgjedhi’. Edhe ‘Ta jep redaktori i muzikës, ta jep listën edhe prej asaj liste ti’. ‘Ani’.
[…] Në Gllogjan m’kujtohet mirë. E mbyllën shkollën e mesme aty, paralelet. Edhe shkova e bona një reportazh i mllefosur. Reportazhi ka qenë dikun pesë minuta. […] Dhe e shkrova një reportazh që, ‘Ma s’mrami, është tash që u mbyll shkolla, tash fëmijët shkojnë bari, baresha edhe do Zoti me t’ndihmu a. E kishin qitë kangën ‘Ćobani, ćobanice’ [Srb.: barinjë, baresha] aty e kishin pasë shkru. E gjeta. E na ma s’mrami, mas qasaj fjalie e lëshova kangën ‘Ćobani, ćobanice’ në serbisht.
Nesër kur kom shku në punë i kam gjetë redaktorin, dy redaktorë t’u më prit te dera e Radios. […] Te drejtori, te drejtori, t’u na pritë drejtori te redaktori. Shaban Hyseni edhe ai ka qenë njëfarë Dimić, Slobodan Dimić. Shabani tha, ‘Martin, çka ke bo?’ ‘Çka kom bo?’ Thashë, ‘A kom thonë naj të pavërtetë?’ ‘Jo’, tha, ‘por dikund një fjalë të mirë s’e kishe thonë’. ‘S’dita çka me thonë një fjalë të mirë’. Tha, ‘Ku e gjete atë kangë?’ ‘Ah’, thashë, deshti Zoti, ‘ja për kangë përgjegjësinë, kam thanë që nuk marr vesh’. ‘Kurrë’, tha, ‘mo mos me lëshu kangë serbisht’. Hera e parë e e mramë që u lëshu një kangë në ‘Karvan të Fshatit’.