Historia

Iniciativa për Histori Gojore është kolektiv i hulumtuesve të gjeneratave, kombësive dhe kompetencave të ndryshme, misioni i të cilëve është të regjistrojnë rrëfime jetësore që gërshetohen me ngjarjet më të gjëra të Kosovës dhe botës.

Iniciativa u lind në verën e vitit 2012 si rezultat i bashkëpunimit ndërmjet Rrjetit të Grave të Kosovës (Prishtinë)  dhe The New School for Public Engagement (New York), në momentin kur disa gra hulumtuese dhe aktiviste nga Prishtina dhe Nju Jorku u mblodhën për të diskutuar si ta realizojnë ëndrrën e kahmotshme dhe të përbashkët: shpëtimin e zërave të njerëzve nga harresa – udhëheqësve dhe njerëzve të thjeshtë – të cilat, historia zyrtare, vazhdimisht e ndryshueshme, i ka ndëshkuar deri në harresë. Ne donim që të shkonim përtej rrëfimeve të viktimizimit dhe kufijve rigoroz të mendimit grupor. Ne jemi të interesuar të rimëkëmbim përjetimin e plotë jetësor të individëve.

Falë fondit fillestar nga New School, disa donatorëve privat dhe përkrahjes së Rrjetit të Grave të Kosovës, por më së shumti falë punës së vullnetarëve, ne filluam me xhirimet e intervistave të para. Natyrisht, hapi i parë është bërë me intervistat e grave shqiptare, pjesëmarrja e të cilave në kohë paqeje dhe të luftës është lënë anash, mos të themi që është lënë plotësisht në harresë. Intervistat e xhiruara dhe të transkriptuara në shqip, anglisht dhe serbisht, janë mbledhur dhe publikuar në këtë ueb-faqe.

Në vitin 2015, Iniciativa për Histori Gojore është shndërruar në organizatë të pavarur dhe filloi të zhvillojë tema më të gjëra hulumtuese.

Fotografitë, zërat dhe fjalët e shkruara

Ne jemi të vetëdijshëm se intervistuesi/ja, me vet  prezencën e tij/saj, ndikon te i/e intervistuari/ja. Filmimi, që është përpjekje ekipore, komplikon dinamikën ndërmjet të intervistuarit dhe hulumtuesve. Mund të mos ketë mënyrë për ti ikur këtij shtrembërimi të shkaktuar nga ky kontekst kompleks. Ne kemi provuar ta zvogëlojmë problemin duke i përzgjedhur intervistuesit që flasin të njëjtin dialekt sikurse i/e intervistuari/ja, duke parashtruar pyetje të gjëra, duke i dhënë prioritet asaj që i/e intervistueari/ja dëshiron të thotë në vend se të thotë atë gjë që mendon se intervistuesi/ja dëshiron ta dëgjoj. Pyetjet shtesë parashtrohen  për të sqaruar apo shpjeguar më gjerësisht atë që është thënë.

Sa i përket transkripteve, ato janë tekste të shkruara që pasqyrojnë mënyrën e të folurit, me paragrafë dhe shenja të pikësimit të cilat transkriptuesi/ja propozon në mënyrë që rrëfimi të ketë kuptim. Përkthimet shkojnë përtej formës së të shprehurit të burimit. Vet përkthimi duhet të kuptohet si një shtresë shtesë e reprezentimit. Pa përkthim, intervistat do të ishin të kuptueshme vetëm për një audience të kufizuar.