Pjesa e Tetë
Anita Susuri: Deshta edhe me ju pytë pak për pjesën kur ka ndodhë për shembull demostrata ‘81-ten në Kosovë ose ngjarjet kshtu që ka pasë në Kosovë si janë transmetu atje?
Agim Gjakova: ‘81-shi nuk ka pasën nifar’ kushedi çfarë reagim. Nejse, meqë u vendos regjimi ushtarak në Kosovë mas ‘81-shit pati ato, dihet kundërshtimet e të tjera e të tjera. Po ka pasë edhe budallë të tillë, ky oficeri që të thashë, “Hajde more”, tha, “hajde more”, tha, “çka ke?” Tha, “Çfarë oficera kemi”, tha, “ktu në ministri”. “He mor’ çfarë oficera ke?”, thashë, “ti i ke marrë”. “Jo”, tha, “si kom marrë unë”. A din çka më tha njëni, “Mirë mirë”, tha, “që u bon demostratat”, tha, “po u prish”, tha, “festa e proletariatit jugosllav”. Qy çfarë hajvani (qeshë). “U prish”, tha, “festa. Shqiptartë demostronin për ashtu…
E vërteta osht’ që nuk folën shumë këta sepse erdh vlerësimi i njerëzve të logjikshëm dhe ata që duan, jo ata që e bon se ata hala vazhdojnë me thanë kemi bo mirë. Është bërë në histori ai quhet gabim. Pse quhet gabim? Sepse kërkesat u bon në mënyrë krejt të parakohshme edhe me ashtu… ajo u përgadit ndoshta po them unë për gojën teme. Më vjen ni shok nga Peja, bile ka bo maturë me time shoqe bashkë. “Baca Agim”, tha, “kanë ardhë ni grup studentësh nga”, dhetor, dhetor ‘80-ta, “ni grup studentësh nga Universiteti i Prishtinës”, tha, “dhe unë s’di me ju dhanë përgjigje po hajde ti”.
Shkoj, “He mor’ djem, çka doni?” Tha, “Baca Agim”, tha, “ke me ni se çka kemi me bo na”, “Po çka keni me bo?” “Do ta bojmë”, tha, “do ta tundim”, “Ndëgjo”, i thashë… e mora me mend që është politikisht se u bo ‘68-ta ishin procese gjyqësore të grupeve Marksiste Lininiste që i zbuluan e të tjera e tjera. “Do t’ju them”, thashë, “djem ni proverb arab që thotë para se të hysh diku mendo si ke me dalë, se mund t’hysh kollaj po si ke me dalë a mund të dalësh? Prandaj edhe ju para se me bo diçka mendoni se çfarë pasoja, qysh do ketë ajo”.
Me ata që i njihsha nuk e di a ke ndëgju ose mund t’kesh njoftë, Shaqir Shaqiri profesor i anglishtes ka maru për anglisht ka doktoru me Edi Duramin. Ky po m’thotë, kshtu, kshtu kshtu. “Shaqir”, i thosha, “kur të kthehesh paske me hy n’burg”. “Qysh bre Baca Agim ka me hy n’burg?” Tha, “Kto që m’i the ti mu krejt i di UDBA”, “Jo”, “Përgaditu”, thashë, “se ke me hy n’burg”. U kthy Shqiri e futën n’burg kllap {onomotope} atje. Unë i disha kto marifete se boheshin… bile i pata thanë edhe njo në Gjermani po ata s’mujtën me shti në burg se ishte në Gjermani.
Tha kshtu kshtu, “Uuuu”, {onomotope} thashë, “ju po fleni pa mlu, cullak natën”, “Qysh”, tha, “po thu Baca Agim”, “Qito”, thashë, “që po m’i thu ti”, se ishte një ndër ata që organizonte demostrata në atë kohë viteve ‘70-të nëpër Gjermani e nëpër Europë. Mas gjashtë mujve m’ja çu fjalë, “Po valla kishe pasë plotësisht të drejtë se krejt…” pra, Shaqiri kur e takum, “Ha Shaqir?” Erdhi masanej vitin ‘90-të, kishte marrë Ibrahim Rugova kur shkonte në Amerikë se për anglisht si përkthyes. “E”, thashë, “Shaqir”, “Po more më futen në burg”. E kishin dënu nja ni vit e s’di sa, ku di unë në atë kohë. Se u bo pak ‘90-ta ishte pak ma ashtu.
Pra, ‘81-shi meqë ishte përzi edhe sigurimi i shtetit se kishin fut marksista lininista e tjera… në ni kohë kur në ‘68-ten e kundërshtuan republikën, në ‘81-shin doli Shqipëria me kërku republikën. Kur dihej që politika ndërkombëtare ishte totalisht n’disfavor, kur situata ishte totalisht në disfavor… po pse pikërisht, pikërisht nëpërmjet kërkesës republike me e mohu, me fshi nga rendi i ditës këtë çështje. Prandaj, kemi qenë kundër, kundër ksaj lëvizje. Nuk po thom… u bo 2004-ta ktu tollovia. Ata njerëzit që kanë marrë pjesë 99% hajde kundër shkive, a më kupton? Se kush e organizoj, pse e kundërshtoj ata hesap tjetër. Pra, edhe ajo.
Edhe ‘81-shi unë nuk them që shumë t’ri kanë qenë entuziast, kanë qenë krejt pjesa ma e madhe, a po merr vesh shyqyr që po bojmë për lëvizjen e tjera po jo n’atë kohë. Sikur t’vazhdonte Kosova edhe dhjetë vjet sikur n’vitet ‘70-të sot e kishim shtetin pa probleme, pa asi dhe pa fut shpritzat e sigurimit të huaj qoftë franceze qoftë dreqi qoftë i biri. Pra, ata u përgjigjen në Shqipni ashtu… fillun me nxjerrë çka thotë bota, jo çka thonë shqiptarët. Janë botu nja tre libra a katër nuk di, me shkrime të ndryshme nga artikuj që shkrunin nëpër botë për ngjarje.
Anita Susuri: Zoti Agim tash po m’intereson edhe me vdekjen e Enverit, Enver Hoxhës…
Agim Gjakova: Po.
Anita Susuri: Edhe ndryshimet që keni vrejt ju edhe që kanë ndiku në jetën sociale?
Agim Gjakova: Me vdekjen e Enverit u shprish pak ajo diktatura që ishte vendosur e hekurt. Domethanë u bo pak ma e lirë ajo. Nuk ishin mo ato arrestime të njerëzve për agjitacion e propagandë e të tjera, e të tjera. Ishin arrestime për hajdullëk e kto, korpuz delikti që thonë ato bohen gjithë botën s’bohen vetëm tek ne. U bo ni frymë pak ma ashtu, ma demokratike që thonë, ma e lehtë. Njerëzit fillun me marrë pak ma shumë frymë. Megjithatë nuk u hoq ajo se hala ishin ata po ashtu…
Ramiz Alija shkoj në New York në organizatë të Kombeve të Bashkuara në krye të delegacionit shqiptar. Çka osht’ bo atje në Amerikë ka shumë supozime. Mund t’ketë taku amerikanët, mund t’jetë marrë vesh me të sepse ai dikur mbajti fjalim në byro atje ashtu dhe tha që ne jemi të detyrum që ta lshojmë, ta hapim derën për pluralizmin politik. U rrzu edhe busti i Enverit. Nuk pati… aty ktu ndonjë ashtu, jo, jo, jo kundërpërgjigje jo arrestime, jo. Ndonjë, për hesap të tyne e bon po jo kshtu. Po edhe ajo siç thuhet dokumentet duhet m’i nxjerrë tash po s’dalin hala n’shesh ato punë që u bo edhe me miratimin e tij, a din. Me fjalë tjera heshtje.
Se po donte pushteti jo ta rrxonin bustin e Enverin po as të afroheshin afër tij nuk i linte, ish hala n’takat, ish hala n’pushtet. Nejse, u rrzu u bo demokracia po m’erdh njëni i demokratëve. Tha, “Agim”, tha, “a do me të tregu diçka”, tha, “ti”, tha, “bashkë me 28 veta keni qenë në listë të sigurimit të shtetit që t’pushkatoheshit ktu n’shesh si kundërshtar t’regjimit”. Unë i thashë, “Këtë listë nuk e di”, i thashë, “po i di hesapet tjera që i kom pa e i kom provu”, (qeshë). Pra, i kishte përgadit… kanë qenë edhe Simon Stefani këta ishin kundër dhe kundër Ramizit, kundër kësaj fryme që ai e liroj pak. Me siguri edhe Nexhmija, Nexhmija… unë niherë i kom thanë ni kosovarit që tash ma përmendi, “Ledi Makbet”, kriminele, kriminele.
Pastaj erdhi demokracia n’thojza siç thom unë, po. Demokracia u bo siç u bo. U kriju partia demokratike. Me Sali Berishën kom pi kafe nja 50 herë kur isha student edhe mjek. Malësia e Gjakovës, Gjakova këto ma nji asi… dhe po m’thrret. U bo tollovia ikën këta nëpër anije, nëpër kto, rrzimi i bustit e këto dhetori. U vranë Arben Brosti në Shkodër katër veta, sigurimi i vrau. Tha, “Agim hajde, hajde”, tha, “po krijojmë parti”. Nuk shkova. “Po krijojmë partinë”, tha. Edhe për herë t’dytë, “Hajde more hajde”. Hajt thashë po shkoj niherë.
Kur shkoj ishin katër pesë veta. I gjej dy veta që njëni na kishte mbytë me estetikën e Enver Hoxhës duke shkru, tjetri ishte i biri i ni ndihmës prokurorit të shtetit dhe i zëvendës ministrës të këtij, sa ka qenë ajo, profesor universiteti mrena natës anëtarë t’partisë ishin bo demokrat. Ku janë demokratët e vërtetë ata që kanë vujtë, që kanë hangër dajakun, që kanë hangër burgjet, i kanë hangër… i thashë Salës, thashë, “Nuk vi”, “Hajde hajde”, sikur hajde n’dasmë. Kur thu për partinë, unë kom kriju ni parti po kom shku me programe konkrete kjo, kjo, kjo.
I thashë, “Unë kom Kosovën”, deri ‘90-’91-shin ti e ki parasysh ç’po bëhej në Kosovë po vriteshin edhe fmitë e po bëhej kijameti, beteri ktu, gjendja shumë e randë. Thashë, “Energjitë e mia do t’ia kushtoj Kosovës. Shqipëria”, thashë, “e ka ni pavarësi, kshtu t’mirë e t’keqe po e ka”, thashë, “Kosova është shumë keq, shumë randë. Prandaj energjitë e mia do t’ia kushtoj asaj”. Nuk shkova.
Po m’thoshte njëni, m’kishin pasë nxjerrë deputet në krahinën e Hasit. Unë i thashë, “Jo nuk shkoj, nuk du”. Mas do kohe po vjen njëni, “Pse bre Baca Agim nuk erdhe? Po gjithmonë na çojshin naj Vangjel naj Papapavli naj ku e di unë. Na erdh njëni”, tha, “nga anët tona, 99% të votave i ke pasë”. “Jo”, thashë, “nuk jom për ashtu po nuk isha n’gjendje t’mirë shëndetësore”. Nuk pranova të hyj në strukturë politike.
Anita Susuri: E n’vitet e ‘90-ta a tetut me ardhë në Kosovë?
Agim Gjakova: A?
Anita Susuri: Vitet e ‘90-ta a tetut me ardhë në Kosovë?
Agim Gjakova: Jo hala ishte sistemi, ishte edhe ma i keq se ma përpara. E kapi Millosheviçi n’dorë pastaj. Po doli UÇK-ja, doli kshtu… në vitin ‘98 kur u bo si para ofensivë e ikën me qindra mos me thanë me mijëra djem, erdhën djemtë e Gjakovës nja 200 e kusur. I organizova në ni brigadë, u vranë pesë djem nga ajo brigadë. Ajo është me pikëpytje qysh u vranë, tek u vranë. Qoftë gabimi i drejtuesve që demek përleshjet që u bonin n’front atje nalt. Qoftë edhe me tradhëti dreqi e di, duhet me hi m’i gjetë ato punë po {ngrit supet}.
Pra, fillova organizimin e kësaj domethanë. Bom muhabet nja 15-16 veta gjakovar, tjertë ishin kshtu këta ishin ma prijës si të thush. “Do me hy në Gjakovë? Du me hy në kufi”, hala ish pushteti i fortë. 204 mijë ushtar e polic ishin në Kosovë n’atë kohë. Ishte ni djalë shumë i mirë, u vra. Kishte ardhë student me mbiemër Qymyri. I thashë, “A din ti çka osht’ arma?” “Jo”, tha. S’kish kap armë me dorë kurrë. “Qysh do hish”, thashë, “ti pa ditë çka osht’ arma, pa ditë me përdorë taman qysh duhet? Pa e pasë? Pa u mësu me armën? Qysh do me hy ti në Kosovë?” E kundërshtova me t’madhe. “Në asni mënyrë”. “Mirë”, tha, “po shkojmë po rrijmë”.
Atje dikush i ka ngacmua, “Frikacak, tuca”, m’the e të thashë. U vranë atje dhe i qitën n’pritë nja 50 veta. U ulën me pushu diku ton naten deri kah mëngjesi. Kur u ulën me pushu i kishin nja tre prijës kallauz që i thonë malësor t’venit ata. Ata u ndan me ni qoshe andena anash diqysh. Kur, veç kur po pushonim, kur i kanë ndriqu me projektor pëm {onomotope}. Krejt dritë i bon e ka kërsit mitrolozi. Aty u vranë 12 a 13 veta. Të tjerët u çun e ikën. Ishte ni Hasan Krasniqi ka firmë autobusash në Gjakovë. E kishte marrë ni plum ktu {nga koka lartë mbi kokë}. Unë thashë se u vranë këta budalltë e mi, krejt. 13 veta se aq ishin 14-15. Po jo kanë hy edhe të tjerë. Këta u vranë pesë, jo tre nga Gjakova. Dy tjerë u vranë ma vonë.
Thashë… erdhi Hasani ia kishin lidhë ktu {tek koka} po s’ia kishte prekë ashtin, vetëm ia çan lëkurën ai plumbi. “Hasan”, thashë, “shyqyr që shpëtove”, “Baca Agim”, tha, “na u ka kujtu fjaltë e tua”, tha, “po ish vonë”, (qeshë), “ishte vonë”, tha, “masi ka kërsit mitrolozi na janë kujtu fjaltë e tua”, tha, “që na ke thanë. Kemi hy”, tha, “me ni pellg uji”, po ishte mars, jo mars fillim prilli, hala në Malësi ishte ftohtë, borë, a din kshtu malet. “Kemi hy në ni pellg uji ton ditën kemi nejtë, u mërdhim, u mërdhim u bom dakord me dalë se s’mujshim me duru atë ftohtë në ujë. Po durum ashtu qysh durum derisa ra nata që m’u tërhjekë m’u largu mos me na pa”, tha. E qishtu.
Anita Susuri: E kur…
Agim Gjakova: Ahmet Krasniqin që e vran. Dy herë m’ka thirrë. I kishin thanë që jom… kemi bisedu gjon e gjatë. Ishte dakord plotësisht me atë. I thosha, “Ahmet kshtu siç jemi me këtë organizim me kshtu na edhe dhjetë vjet nuk e mposhtim dot Serbinë. Prandaj, këtë duhet ta kemi parasysh. A duhet luftu, a duhet përgadit, ktu jom plotësisht dakord po jo me aventura”, “Jom dakord me ty Baca Agim, jom darkod darkord”. Ai nuk donte… “Na do bojmë”, tha, “atë që duhet me bo tashi”. Dhe për mos me lanë atë që duhet me bo tashi edhe e vranë, e vranë për shumë sene.
Unë e kom prekë me dorë siç po të flas ty amerikanët. Erdhën në Shqipëri. Njëni ishte pak ma i ri se unë. Na pyeti tha, “A mundet”, tha, “Maqedonia me strehu 200 deri 300 mijë shqiptarë?” Neve na u dok budallallëk kjo pyetje. Kur në Bosnje vrau 200 mijë në Kosovë do t’i vriste 500 mijë pse na ka djem t’dajës e t’hallës Millosheviçi? Mirëpo politika osht’ me t’qitje t’gjatë, me ata topat, me ata dronet që shkojnë. Ata i kishin mendu, i dijshin sendet. Edhe eksodin që ndodhi që i kishin përzan shqiptarët, e kishin planifiku të gjitha hesapet. Por nuk e donin krijimin e një ushtrie të vërtetë të Kosovës. Absolutisht asnjëni nga shtetet perëndimore.
Unë e kom realizu atë, ose inxhizo ti këtë apo p’e inxhizon? Nejse, s’prish punë se e kom thanë edhe midis… e kom realizu nuk e donin ni ushtri sepse kjo ushtri do t’ju nxirrte telashe sot. Nuk do ta lenin Thaçin me ardhë n’pushtet ksi soji, ose n’pushtet po vepro ashtu qysh duhet. Nuk e deshën. S’po flas për Francë e për këta që ishin kundër po as amerikanët. Nëqoftëse t’kujtohet… s’jom as pro amerikan as kundër amerikan. I kom thanë atij amerikani, jo, nji tjetri. “Kosova osht’ vend europian por nëqoftëse duhet të zgjedhim aleat unë zgjedh Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Por ka nji gjo”, thashë, “mos mendoni se unë mund t’veproj më shumë për Amerikën dhe ta du Amerikën më shumë se Kosovën, jo”.
Këta shoktë më thanë, “Prandaj ty nuk t’ofrojnë amerikanët, e me mbyll vet”, “S’e kom nevojë”, thashë, “as s’e kom ndërmend me shku në Amerikë”. Ime bijë ka qenë nja tre-katër herë në Amerikë me gjithë dhandrrin. E po m’thoshin ni ditë, “O’ babë”, tha, “ti tha…” se kom thanë, unë, kom shkru. Sarajeva gozhda e Nastradinit dhe kom kritiku Amerikën, forcat amerikane që e lanë Sarajevën një mijë ditë të rrethun e kanë vdekë njerëzit për bukë e tjera, nuk shkoj Amerika. Kur shkoj Miter Hani atëherë ju kujtu hajt tha nalu nalu se varret qy. Shkun amerikanët mas një mijë ditësh. Pse e lanë Sarajevën një mijë ditë ashtu?
Në vitin ‘90 ka dalë ni shkrim i Institutit Ushtarak të Londrës që është instituti ma i specializun i botës i çështjes ushtarake. M’kujtohet vetëm tri variante për Jugosllavinë, mu m’kujtohet varianti i tretë që m’interesonte ma së shumti. Kto ishin njerëz ashtu… politika perëndimore do t’i lëjë Kombet e Jugosllavisë të përplasen me njëri tjetrin e të luftojnë e të bojnë dhe nga kjo përplasje nga kështu do të strukturohen kufijtë e rinjë të ish Federatës Jugosllave. Kjo ndodhi e vërteta, a u bo qashtu? Qashtu u bo. Luftoj… nejse sllovenët nuk luftuan fort se u bo. Kroacia luftoj, Vukovari u dogj, u përly u bo beter. Ti ke qenë në Kroaci? [i referohet Ana Morinës] Nejse ke qenë e re apo s’ke qenë n’projekt fare?
Ana Morina: Jo s’jom kanë.
Agim Gjakova: Sa vjeçe je?
Ana Morina: 25.
Agim Gjakova: As fmi s’ka qenë kjo. Po ke ndëgju nga prindërit. E ashtu Vukovarin e tjera. Bosnja mo mos pyt çka u bo e tjera e tjera. Por, me Kosovën ka qenë ndryshe realizimi. Bushi plak në ‘92-shin doli tha, vu vijën e kuqe Millosheviçit. Me fjalë tjera ti gjenocide e ksi marifete në Kosovë mos bëj se nuk do të tolerohesh. Ata disa thonë, “Le bre se Millosheviçi ka qenë agjend i Amerikës”. Ai edhe mund t’ketë qenë se ka punu në Amerikë disa vjet si n’bankë e tjera. Ka punu atje. Dreqi e di tash. Edhe dëbimi e tjera… dëbimi me provu, me provu lëvizjen e popullsisë, ishte edhe ni provë, ni provë. Provë taktike mos me thanë strategjike. Provë strategjike e botës.
Anita Susuri: Po m’intereson pas përfundimit të luftës që jeni kthy, qysh ka qenë për juve ajo?
Agim Gjakova: Në Shqipëri a ktu?
Anita Susuri: Kur jeni kthy ktu në ‘99-ten.
Agim Gjakova: E ke pa atë librin Kosova dhe shkrum është e hijshme. Aty fillon kthimi. Kur u ktheva unë pashë që asni parti s’osht’ e zonja me kriju ni qeveri tamon qysh duhet. A m’kupton? Ibrahim Rugova e mblodhi Kuvendin e Kosovës të zgjedhur gjatë luftës, gjatë viteve ‘90-të. Jack Kovi zëvendës i Kushnerit i çoj ultimatum, “Nesër deri në orën 04:00 mas dreke të jetë abrogu kuvendi”, të shpërndahet kuvendi, “të jetë abrogu posti i presidentit të Kosovës”, që ishte zgjedhë Ibrahim Rugova. Ibrahimi s’kishte edhe ç’të bënte, u bë kjo punë ksi soji.
U kriju KPA-ja, Këshilli i Përgjithshëm Administrativ. Midis ktyne mori pjesë edhe Rexhep Qosja që ishin dy veta n’parti (qeshë). S’kishte parti ai. Pse mori pjesë? Nejse. Rambuje. Rambuje ka disa lshime shumë, shumë domethanëse dhe gabime strategjike. Në Rambuje ka qenë dashtë këta delegacionet kur osht’ diskutu atje edhe për kufitë t’i diskutonin kufitë natyror të shqiptarëve dhe t’i thonin që ne shqiptarët që jemi deri afër Nishit dhe tokat tona. Kjo as që u përmend fare. Ky ka qenë gabim.
Pytja e parë vjen a do vendosej? Jo, dihej. Na kemi diskutu në Tiranë me njerëz që duhej. Nuk do vendosej se politika nuk do ta lejonte atë por do mbeteshin si tash ky Vuçiqi që t’i nxjerrë tash përpara qe kjo, qe kjo, qe kjo. Do mbetesh qe kjo dhe kjo, do t’i thuash edhe ti politikës ndërkombëtare qe kjo osht’. Nuk u bo ajo punë. Masanej ka ni fakt. Presheva, Bujanoci, Medvegja deri në vitin 1946 kanë qenë mrena Kosovës. Nuk e di a e dini këtë. Serbia i hoqi kto, i çoj në Serbi i bashkoi, i shkëputi dhe ia bashkangjiti Leposaviçin me serb. Që me ndryshu strukturën nacionale të Kosovës. Pra, e kom fjalën… Nejse kto janë…
E dyta me intuitën time politike në Kosovë u vendos pushteti i argatëve të shërbimeve të huja. Në fillim këta shoktë e mi nuk ma kanë pranu këtë. Ma vonë duke i pa zhvillimet e tjera m’thanë, “Ke pasë plotësisht të drejtë”. Pushteti i argatëve të shërbimeve t’huja. A ndëgjohet këtu n’dhomë a nuk dëgjohet? A keni ndonjë ashtu nga SHIK-u?
Anita Susuri: Sekret i joni është (qeshë).
Agim Gjakova: Sekret i juji? Nejse megjithatë unë po e them.
Anita Susuri: Jo, jo.
Agim Gjakova: Cila është inteligjenca jonë këtu në Kosovë?
Anita Susuri: Inteligjenca e shtetit a?
Agim Gjakova: Po de, shërbimi i zbulimit sekret cila është? Qysh është? E di ti?
Anita Susuri: Jo.
Agim Gjakova: Jo nuk e di. Inteligjenca jonë është në pesë pjesë. Amerikanët, anglezët, francezët, gjermanët edhe turqit.
Anita Susuri: E pse ashtu?
Agim Gjakova: Në vitet 2000 e diçka s’po m’kujtohet tashi, s’ka rëndësi ose edhe më vonë nashta, jo më vonë. Në Kosovë janë përgju, ka pasë 60 mijë përgjime. A e din ti këta? Jo. 60 mijë përgjime e kom qenë edhe unë natyrisht. Bile jo ni shërbim po disa. Bile e kapa njënin që po m’përgjonte telefonin edhe e zura. “Ha mor’”, thashë, “po m’përgjon a?” “Po valla e kom për detyrë”. Se e zuna keq, ngusht. Shqiptarë kush e di i kanë thanë.
Thashë, “Unë jom person publik, merre shtypin gazetën ku kom punu unë Bota Sot, i ke duke fillu prej Thaçit dy shkrime i ka Hashim Thaçi në vorbull. Hashim Thaçi përsëri”… vorbull i thonin shtjellë uji, “në vorbull politike që është”. Unë nuk kom sha, nuk fyj askënd. I kom mbi 900 faqe analiza politiko-kulturore shoqërore. Ama me i thanë sene t’vërteta. Po m’thoshte, “Shkruj ni shkrim sikur të ishte gjallë Faik Konica”, me këtë titull dhe citoj Faik Konicën. Në rast se Shqipëria, vizë fjalë e randë, vdes atëherë mbi gur të varrit t’saj duhet të shkrujmë. E ngjallën idalistët, e shpëtuan rastët dhe e vranë politikanët.
A vlen kjo edhe për Kosovën? E t’ju hi hu ktyne pa sharja, pa fyrje. I ndjeri Ali Podrimja ishte gjallë e vjen shumë i shqetësun. Atëherë po boheshin vrasje politike. U bon mbi 600 vrasje politike, se di a dini a s’e dini, a ju kanë thanë? Nejse, s’ka rëndësi. Shumë i shqetësum. “Ndëgjo”, thashë, “Ali, unë kom kalu periudha që kom pa vdekjen me sy disa herë aty. Unë këtu ajo aty rrinte. Prandaj”, thashë, m’fal për shprehjen, “për këta qena s’pys fare”. I kom thanë. Kto i kom thanë. Kosovën janë duke e vrarë dalë nga dalë politikanët. Sikur t’mos nënshkruhej, t’mos krijohej ai i ashtu quajturi asociacion sot nuk do t’kishte telashe Kosova. Mund t’kërkonte Vuçiqi çkado po punë e madhe. Se t’ze ngusht.
Ti a shikon Borelli anti kosovar, Lajçak anti kosovar pavarësisht se dalin gjoja liberal, gjoja të drejtën m’the e të thashë. Sjelljet e tyne, qëndrimet e tyne… nuk po themi që edhe politika amerikane është duke përkëdhel Serbinë për interesa të caktune, me mujtë e me shkëputë nga Rusia. E gjitha kjo është me mujtë me i shkëputë nga Rusia. Edhe neve na thonë, “Mirë mirë ne jemi me ju po tashi Serbia është ksi soji”. Demek duhet me nguc Serbinë. Derisa të nguci ty Serbia në Banjskë. E nesër të nguc prap.
Anita Susuri: Zoti Agim, faleminderit…
Agim Gjakova: Unë e krijova, nisëm me kriju ni parti mirëpo e pashë që osht’ e pamundur sepse shkoj unë atje te Dan Eversi ishte i OSBE-së, në vitet 2000. E ndriti Shqipërinë, erdhi me ndritë Kosovën. Me çu në pus. Isha ni ndihmës i tij, u hongër me fjalë, ai s’më përballoj dot tha, “Unë s’i kom n’dorë”, tha, “kto sene i ka Dan Eversi”. Po i thom ni djali aty punonte në OSBE, “Ha mor’” thashë, “se ti i din këto sene”, tha, “Baca Agim”, tha, “unë ktu jom për mos me ditë”. Me fjalë tjera nuk m’len kurgjo m’u përzi e të tjera. Siç të thashë… sa shkoj sahati? {shikon orën} pasna mbajtë boll.
Siç të thashë politika e argatëve të shërbimeve të huja… unë i di disa, ndëgjo duke qenë se unë isha jo objekt po edhe subjekt i sigurimit të shtetit kanë pasë këta të sigurimit që e krijun masanej idenë e vartësisë time dhe të integritetit tem dhe m’kanë thanë disa sene. M’kanë thanë, “A e njef”, filanin? “Po”. “Ky e ka nënshkru”, tha, “bashkëpunimin me UDB-në në Mal të Zi”, tha, “në Andrijeviç”. Ky kshtu, ky kshtu i disha disa sene. Masanej e pys edhe këta që ishin të UDB-së të Sekretariatit të Punëve të Brendshme të Kosovës. S’kishin qare pa m’i thanë mu. S’kishin qare sepse unë i kom njoftë që atëherë.
Muharrem Dana vdiq i shkreti. E pys për tre veta. “Agim”, tha, “mos më pyt për këta. Pytëm për naj tjetër”, tha… sepse ka qenë ni shërbim në Beograd ku ne nuk kemi pasë qasje. Tha, “Shko pyti ata, ata e dijnë ku i kanë çu këta nëpër botë me prish ujnat, me tollovitë”. Kshtuqë unë fillova me punu në gazetë Bota Sot. Nuk dishin çka domethanë redakturë. Më thirri ai budalla, biznismeni tha, “A po bohesh drejtor?” “Hajt”, thashë, “po bohna drejtor”.
Nuk e kom qef, nja tetë muj u bona drejtor i gazetës ktu. I vuna në vijë disa sene, disa rubrika, disa të tjera e të tjera. Pastaj, u prisha me të. Ai fuste pa marrë vesh çka osht’ shtypi fuste gjithçka dur e krye me ner’ me thanë, prapanicë e. “Ik mor’” thashë, “se nuk bohet kshtu”. Ika e lashë dola në pension. Krijova PENIN që të thashë.
Anita Susuri: Mirë, zoti Agim ju kisha falënderu shumë për intervistën, për kohën ishte knaqësi.
Agim Gjakova: Ju kom mbytë me prralla juve.
Anita Susuri: Jo, tamon puna.
Agim Gjakova: A?
Anita Susuri: Jo, jo.
Agim Gjakova: Mirë.