İlk gün… sergi alanı gerçekten çok büyüktü. O sırada girişin sağ tarafında bulunan bu büyük salonu hatırlıyorum. ‘Burada neler oluyor?; diye merak etmiştim. Örneğin, sergi için eserleri aldığımızda, onları gönderebilmek için belgeleri hazırlardık. Tabii ki gümrükten geçtiler ama bizim aynı zamanda eserleri Galeri’ye getirecek gümrük servisimiz vardı. Böylece gümrük işlemleri daha basit hale geliyordu. Sonrasında da eserlerin kurulumunu yapıyorduk. Altı kişilik çok küçük bir ekiptik ve hepimiz sergi prodüksiyonunda yer alacaktık. […] Yönetmen Shyqri Nimani vardı, küratör Engjëll Berisha vardı, bir muhasebecimiz vardı, ben, teknisyen Rrahman’ımız ve bir de temizlikçimiz vardı. Yani, başladığımız çekirdek ekip buydu. Galeri öyle konumlandırılmıştı ki, bilirsiniz, her zaman çok ziyaretçimiz vardı çünkü çevre buna müsaitti, alışveriş merkezine giden insanlar bizim galeriye de uğrardı. Boro Ramiz Gençlik Sarayı’nın arkasında pazar yeri vardı ve pazara gidenler poşetleriyle doğrudan Galeri’ye gelirdi. Biliyorsunuz, sadece sanatçılardan değil, hayatın her kesiminden çok sayıda ziyaretçimiz vardı. Bu durum oldukça keyifliydi, benim için harika bir deneyimdi, farklı bir şeydi. Sanatçılarla tanışmayı severdim, o zamanlar gençtim ve onlar daha yaşlıydı ve çoğunu tanımıyordum bile. Onları bana kimin kim olduğunu tanıtmaları gerekiyordu ve uzun bir süre herkesi tanımak için çok çalıştım.
Lirije Buliqi, 1955 yılında İpek’te doğdu. Kendisi Kosova, Priştine merkezli bir seramik sanatçısıdır. Buliqi, Priştine Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde heykel eğitimi aldı. Kırk yılı aşkın bir süredir Kosova Ulusal Galerisi’nde görev aldı ve modern ve çağdaş sanatı teşvik eden ilk kamu kurumunun kuruluşunun merkezinde yer aldı. Eğitimli bir heykeltıraş olan Buliqi, 2000’li yılların başında raku tekniğiyle tanışmasıyla seramiğe yöneldi. Kendisinin sahip olduğu bu sanatsal pratik, sanattaki ve çevresindeki geniş dünya deneyimine şekil ve ifade vermekte.