O zamanlar Ernest Koliqi Kosova’ya üç yüz öğretmen göndermişti. Her yerde, köylerde ve her yerde Arnavutça dilinde eğitime başlandı. Mitrovica’da Bedri Gjinaj, kendisi orada doğup büyümüş ancak eğitimini Arnavutluk’ta görmüştür. Bilirsin, gizlice nasıl gidiyorlardı… fakat çok yetenekli, o çok yetenekli bir adamdı. Sınıfa kayıt olduğumda, sadece benim değil bütün sınıfın ilk öğrendiği şey bayraktı. Buna aşinaydım fakat onun eğitim yöntemi etkiliydi, söylediği her şey sende takılı kalıyordu. Sınıfa başladığımızda bize ‘hadi bayrak şarkısını öğrenelim’ dedi.{okuyor} ‘Ah kırmızı ve siyah bayrak, salladığın tüm sevinç ve sevgi, kalbimin seninle bahar açmasını sağlar, tarlalarda ve çayırlarda, dağlar ve dereler seninle birlikte ilerler, korkusuzca savaşacağım, genç olsam bile, ben senin askerinim ve diyeceğim ki, bugün o özgürlük geldi, arnavutluk bayrağı sen çok yaşa.’ Eve gittiğimde bunu babama okudum, bana kocaman sarıldı, sevinç gözyaşları döktü. Tabii ki… o okul yılı, bir yıl içinde on yıl gibiydi. Bize öğretilen her şey, dersler öyle işleniyordu ki, materyali hemen anlayıp içselleştirebiliyordun.
Sazan Shita 1928’de Mitrovica’da doğdu. Aslen Gjakova’lı olup, ailesiyle birlikte iş nedeniyle Mitrovica’ya taşınmışlardır. Bayan Shita, 1939 İtalyan işgali sırasında Priştine ve Tiran arasındaki liseyi tamamladı ve Tiran’daki Kraliçe Ana Lisesine burs kazandı. Bayan Shita bir kariyer yapma peşinde değildi fakat tiyatro ve baleye her zaman tutkusu vardı. Şu anda ise Bayan Shita oğlu ve torunlarıyla birlikte Priştine’de yaşıyor.