Kan Davaları ve Barışma Kampanyası konusundaki araştırma,  baskıcı Milošević rejiminin ilk yılları olan 1990-91 yılları arasında, Kosova’da gelişen bu eşsiz deneyimi kaydetmeye adanmıştır. Bu oluşumun önderleri ile – genç siyasi mahkumlarla, farklı dinlerin ruhban sınıfıyla, yazarlar ve akademisyenlerle- yaptığımız sözlü tarih söyleşileri üzerinden, bu kampanya sırasında ve sonrasında verilen ifadelerdeki farklı ve zaman zaman birbiri ile uyuşmazlıklar oluşturan  yorumlara ses verebilecek bir arşiv oluşturma amacımız var.

Besa Krajku

Avukat

Meclisteyken 10 Haziran 1978’de kutlanmış olan Prizren Birliğinin 100’ncü yıldönümünü hatırladım. İnanılmaz bir organizasyon olmuştu, mükemmeldi. O zamanlar organizasyon konseyi’nin başında sanırsam profesör doktor Pajazit Nushi vardı, Eğitim ve Kültür Bakanı rolündeydi o dönem. Böylelikle o zamanlar çok işbirlikleri vardı, çünkü yeni (Prizren) Birliği binasında inşaat devam ediyordu ve beraber çalışmamız gerekiyordu. Binada bazı evsiz yaşıyordu, onlara daire verildi, yanındaki binanın (şimdiki müzenin) tadilatı tamamlandı. Tüm bunlar 100. Yıl için yapıldı ve Agim Çavdarbasha Ymer Prizreni (ve Abdyl Frasheri) heykellerini hazırlamıştı. Hatırlarım, o gece Kosova’da ilk defa profesör ve besteci Rauf Dhomi’nin arnavutça operası ‘Goca e Kaçanikut’ gerçekleştirilmişti. Saat 20:00’de de spor salonundaki tören başladı, Ljublana’dan Priştina’ya tüm Yugoslavya’da canlı yayınlanmıştı, gerçekten çok iyi bir organizasyondu, ama 1981’ sonrası solmaya başladı…