Ukidanje Kosovske autonomije 1989. godine je propraćeno masivnim isključenjem Albanaca iz javnih institucija kroz 1990-1991. Politička kriza, za koju se mislilo da će biti kratkog veka, trajala je skoro jednu deceniju i doprinela otuđenosti albanske zajednice iz sopstvenog grada. Ovo isključenje je stvorilo nezavisne institucije i stvaranje kulturnog i političkog ekosistema koji se predstavljao kao nenasilni otpor Miloševićevom režimu. Kuće i drugi privatni posedi su korišćeni kao škole, univerziteti, bolnice, kulturni i medijski prostori, koji su prostorno premestili Albance iz centra grada na periferiju. Ova šetnja je u čast tog vremena.