Tokom 1970-ih, asfalt je bio epitom progresa. Priština je konačeno asfaltirala omražene blatnjave puteve. Visoke zgrade su arogantno zamenile većinu starih osmanskih kuća i raskrstile zauvek sa tim životom. Jugoslovenska Konstitucija iz 1974. godine je učinila Kosovo autonomnom pokrajinom, što je zahtevalo ogroman razvoj praćen novom estetikom socijalističkog modernizma. Većina institucija je našla domove u novim zgradama, od kojih je svaka odražavala poslednje arhitektonske stilove; beton je dominirao u eksterijeru i izrazio ambicije radničke klase, dok je unutrašnjost posvećena političkom sloju bila opremljena mermerom. Ovaj put je istraživanje arhitektonskog rečnika i prati početak širenja Prištine nakon Drugog svetskog rata.