Jevrejski narod je počeo da se naseljava na Balkan tokom španske i portugalske inkvizicije u 15.veku. Oni su se nastanili u trgovačkim gradovima Otomanskog carstva gde su mogli slobodno raditi svoje zanate. Priština je bila jedno od tih mesta gde je ova zajednica bila dobrodošla, i po početku 20.veka, ona je imala oko trista članova. Tokom Drugog Svetskog rata, pod okupacijom Nemačke, jevrejska zajednica je bila deportovana u logore smrti od strane SS divizije Skenderbeg, i neki su ubijeni u Tauk Bahčeu. Prema priči Minir Dušija, svedoka, Buk Jahudija [Buk, Jevrej], je bio bogat Jevrej iz Prištine koji je platio za sebe i ostale da budu pogubljeni kod grobova svojih predaka u Tauk Bahčeu. Uz pomoć građana Prištine, preživeli deo jevrejske zajednice je pobegao, često kroz Albaniju u prijateljskije zemlje. Trenutno, u Tauk Bahčeu, postoji 57 grobova, njihovi natpisi zasnovani na jevrejskom kalendaru i stoje tu od 19.veka.