Iza džamije Sultana Mehmeda Fatiha i desno od Sahat Kule, može se videti fasada jedne od nekolicine otomanskih kuća, poznate kao konaci, koje još uvek stoje u gradu. Sagrađen negde u 19.veku, ovaj konak je pripadao porodici Domaniku, koja je emigrirala u Tursku u prvoj polovini 20.veka. Njegovi erker prozori su građeni u bindirme stilu, obično viđen u centralnoj Anatoliji. Široke nadstrešnice su ojačane sa 6 stubova koji su postavljeni u uglovima, zidovima i čak uz dovratke prozora, koji zajedno sa prozorima su stavljeni na baštenski zid, pružajući elegantan izgled kuće. Korišćen takođe kao mesto za sastanke lokalnog otpora protiv italijanske invazije tokom Drugog Svetskog rata, stari konak je bio dom Akademiji Nauka i Umetnosti tokom mnogo godina, danas služi Udruženju političkih zarobljenika.