Yaşlılarımızın yaklaşık 300 hektar üzüm bağları vardı. Biz deriz ki, ellerimizle kazıyorduk, kazmak, biliyorsun o zamanlar bu tabir kullanılırdı. Asma dikmek için toprağı en az yarım metre kazmak gerekiyordu. Üçüncü senesinde asma filizlenirdi. Biz aynı zamanda soğan da ekerdik. Biz buna karamid derdik, asmanın daha geç filizlenmesi adına soğanlar oraya ekilirdi. Bir de rakia ve şarap mahzenleri vardı. Tanınmış mahzenler. Rahovec daha sonra inşa edildi. Romalılar bizim bu tepelerdeydiler, sahip oldukları bağlar, onlar gittiklerinde çöle dönüşmüştü. Halkımız buraya gelip tekrar kazı yapmaya başladı. Sanırım asmaları tekrar diktiler. Siyah, beyaz ve Hamburg üzümlerimiz vardı. Her çeşit üzüm vardı. Yugoslavya’da var olan her çeşit üzüm ve bunların yanında kiraz, kayısı elma ve armutun her çeşidi vardı. O zamanlarda halkımız “ticaret avcısı” olarak adlandırdığımız şeydi. Onlara skitači diye hitap ederdik. Makedonya, Slovenya, Hırvatistan veya Bosna, nereye gittikleri fark etmeksizin, ne zaman bir meyve keşfetseler, meyve fidanını alıp kurumaması için patatese ekerlerdi. Geri geldiklerinde ise filizi aşılatırlardı. Yanova topraklarında yetişmeyen bir meyve yoktu.
Nikola Brkić, 4 Aralık 1956 yılında Yanova’da doğdu. Bay Brkić bir tarımcı ve tüccar. Kendisi İlkokul eğitimini Yanova’da aldı ve sonra, 1987 yılında ticaret faaliyetlerine devam ettiği Hırvatistan’ın Zagreb kentine yerleşti. 1999 yılında ise Yanova’ya dönmeye karar verdi ve şu an bir tarım işçisi olarak çalışmakta.