Kendimi çok güvende hissederdim, şartlar çok iyiydi, temizlik iyi bir seviyedeydi, arkadaş çevremde engeller yoktu, birçok topluluk vardı: Boşnaklar, Sırplar, Arnavutlar, Türkler ama çok iyi anlaşıyorduk, ortak bir hayatımız vardı. Ama, ben bizim bölümde çalışan tek Romdum, ama bir deyim vardır ‘Kişi kendini yansıttığı gibi, çevresinde bulur’. Yine de hiçbir zaman orada kendimi kötü hissetmedim, ne ilkokulda, ne lisede ne de yüksek pedagoji lisesinde, ben sınıfımda Rom topluluğunun tek üyesiydim ama hiçbir zaman kötü hissetmedim, arkadaşlarım da aralarında Rom topluluğunun bir üyesini bulundurmalarından ötürü kendilerini kötü hissetmediler. O zamanlarda iyi anlaşıyorduk… savaş patlamadan önce, imzalamaları gereken bazı anlaşmalar vardı. Bilmiyorum! Arnavutların çoğu sadece fabrikalardaki işlerini değil, okullarda ve her yerde işlerinden ayrıldılar.
Mehmet Galushi 20 Mart 1957 yılında Prizren’de doğdu. Yine aynı yerdeki Yüksek Pedagoji Okulunu bitirdi. 1980 yılında Prizren’de IFS Progres- Sentetik İpler Endüstrisinde çalışmaya başladı, diğer adı ile “Perllonka” olarak da bilinir. Bay Galushi nakliyeci olarak başladığı 25 yıllık işinde sonradan fabrikanın departmanlarından birinin müdürü oldu. Bu sırada eğitim alanında çalışmayı amaçlamış olsa da bu ancak 1999 savaşından sonra gerçekleşebildi. Abdyl Frasheri ilkokulunda, Boşnakça dilinde Tarih ve Coğrafya dersleri vermeye başladı. On yıl boyunca eğitim alanında çalıştı. Bir süre Roma sivil toplum örgütlerinde ders verdi. Bugün ise kendisi işsiz ve emekli olmanın birkaç yıl uzağında.